Το φιορο του Λεβαντε (Τζαντε)

Ζάκυθος τση 16 του τρυγητή τση φρουτοχρονιάς του 1802.

Ομπροστά σε μένανε,του Γκράντε Νόμπιλε και Νοδάρου τση Ζάκυθος,Παναγή Κολά του ποτέ Νιόνιου
και στο βενετσιάνικο οφφίτσιό μου που βρίσκεται στση σπιταρώνα τση σιόρας Γκρατσιέλας Σολωμού του ποτέ Τζανέτου,στο καντούνι πάναπεί του Σάντε Μάρκο του Φράγκονε,αριβάρανε,ψυχή μου,πρεμουδάροι από τη μία μερία η σιόρα (ένα όνομα) και ο (ένα άλλο όνομα) και εδόλιανε,ψυχή μου,δελέγκου να σεκρετάρουνε ετούτηνε τη Νότα.


Λ' αφάρ ζε σέριο, και δεν μπορώ να τζι εζαμινάρω αζαταμέντε, μα τάντο μπάστα.
Τζι έβανα ούλους α πάρτε, και θα κάμω τζι εζάμινες σεριαμέντε ως πού να' βρω την γκάουζα, και να μάθω αν είναι κάζο πενσάτο.

κάζο πενσάτο=εξεπιτούτου, κάζο ατσιντέντε=καταλάθος.