με ολη μου την αγαπη

 Στον Φιντελ μου που του αρεσαν τα μανταρινια απο μικρο.
Τα ματια του τοοσο καλα με κοιταγαν καταματα και καταλαβαιναν αμεσως, η μυτη του υγρη πανω στη μυτη μου και η ουρα του παντα χαρουμενη. Δεν του αρεσαν οι τσακωμοι και οι φωνες και κρυβοταν κατω απο τη σκαλα πηγαινοντας στις μυτες των ποδιων του αθορυβα. Του αρεσε να γελαω και να παιζουμε "δικο μου ειναι...", "εγω θα το παρω...", "που ειναι το μπαλακι...".Του αρεσαν οι βολτες και το " που ειναι το λουρι...", του αρεσαν οι βολτες στην Αιγινα χωρις λουρι , να ξαπλωνουμε στη σκια και να κοιμομαστε. Ηθελε παντα φαγητο, ψωμι, τυρακι και οταν "εσκαγε " εβρισκε τα καταλληλα φυλλαρακια απο τα φυτα για να κανει εμετο.
 Δεν ηθελε να τον μαλωνω και με μαλωνε κιαυτος με νευριασμενο τροπο, ηταν σαν να μου μιλαγε... Μας αγαπαγε ολους και παντα χαιροταν, ηταν ειναι το 5ο μελος της οικογενειας μας, ολοι τον αγαπανε και σε ολους μας λειπει....
 Στην Αιγινα, στο σπιτ τωρα  ειναι  περιεργα ησυχα και η απουσια σου ειναι τοσο εντονη, στη μαμα που ολο κλαιει, στο μπαμπα που του λειπεις τοοσο πολυ στον Μπάμπιτ που μυριζει το λουρακι σου, στο πεζουλι στην αυλη, στη κουζινα στο χαλακι ,στη σκαλα απο κατω, σε ΄μενα  .
 Θα  θυμαμαι τα παντα , πως κατεβαινες βολιδα το χωματοδρομο, το ακροκεραμο στο πεζουλακι, τη μουσουδα σου αναμεσα στο φραχτη , τις βολτες σου με τη βροχη που φοβομουνα,εκεινη τη μερα στο παρκο που σε χασαμε μικρουλη και γυρισες μονο σου στην ιουλιανου, τη μουσουδα σου στην αγκαλια μου, τη μερα που σε εφερα σπιτι ,
 Φιντελ,νομιζω οτι δεν εφυγες  στην αγκαλια μου και στην καρδια μου θα εισαι για παντα !