και προοπτική . Ουτοπία και πραγματικότητα.
" Αγαπημένες μου!
Χτες, Πέμπτη και σήμερα Παρασκευή είχα μια μοναδική εμπειρία.
Ήταν στο Μαρμπουργκ μια από τις σημαντικότερες γυναίκες φιλοσόφους του καιρoύ μας: Agnes Heller. Τώρα πια 83 χρονών αλλά κοφτερή, καφτερή και αιχμηρή σαν τσίλι και συστηματική σαν τον Κάντ.
Χτες μια διάλεξη στην αίθουσα εκδηλώσεων του Πανεπιστημίου, επίσημη ας πούμε και σήμερα μια δύωρη συζήτηση σε κλειστό κύκλο στο Κάστρο του Μαρβουργάκου.
Σας σκέφτομαι συνέχεια και θάθελα να ζήσετε μαζί μου τέτοιες στιγμές ψυχικής πλήρωσης. Κατέβαινα τα σκαλιά του κάστρου σήμερα το μεσημέρι, ο ουρανός ήταν πανέμορφος. Ουρανός φωτεινός ηλιόλουστος και στο βάθος καταιγίδα. Άνεμος, ήλιος, φως, σύννεφα πυκνά, γεμάτα... Και η ζωντανή, ολοζώντανη φωνή της Agnes Heller.
Φοιτήτρια του Georgy Lukacs στη Βουδαπέστη. Στα 1955 υπερασπίζεται το διδακτορικό της με καθηγητή τον ίδιο και αρχίζει ως βοηθός του να διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Βουδαπέστης.
35 χρόνια αργότερα η Δωρίτσα σας στο αγαπημένο της Παρισάκι αναζητάει "τις αιτίες που μ' αφήσανε μισό" και αποφασίζει κατ' αρχήν να ασχοληθεί με το έργο του Λούκατς "σοσιαλισμός και δημοκρατία". Τι μας πήγε πίσω; τι μας άφησε μισούς; πρώτο βήμα, το άτομο, η προσωπική ευθύνη ... Γιατί και τι ξεχάσαμε;
Και το μεγάλο ξεκίνημα μιας έρευνας που θα κρατήσει ως τα 1998.
Ένα από τα έργα που σημαδεύουν την πρώτη φάση: Marxisme et démocratie
της Agnès Heller και Ferenc Feher - συντρόφου της και στη ζωή.
Λοιπόν φανταστείτε τη χαρά μου, όταν μαθαίνω ότι το τμήμα Φιλοσοφίας του Μαρμπουργκ την καλεί για διάλεξη και βράβευση.
Θα ήθελα κάπως να μοιραστώ μαζί σας αυτή τη χαρά, να σας πω ότι σήμερα δεν πείνασα καθόλου όλη μέρα, ότι είχα ένα γεμάτο, ηλεκτρισμένο μυαλό και μια πλημμυρισμένη ευφορία καρδιά, γιατί η ένταση της σκέψης με αναζωογόνησε, γιατί θα επιθυμούσα πολύ να συνεχίσω την συζήτηση μαζί σας, γιατί νομίζω ότι προσπαθούμε να εκπληρώσουμε αυτό το maxime και το φιλοσοφικό impératif, αυτό που διατύπωσε τόσο απλά ο Σωκράτης: προτιμώ να υφίσταμαι (να υποφέρω) την αδικία παρά να την προξενώ.
ή όπως είπε ο Κικεργκορντ: η υπαρξιακή επιλογή.
Αποφασίζω να είμαι ένας καλός άνθρωπος. Έχοντας την ελευθερία και την ισότητα ως οικουμενικούς γνώμονες.
Όλες τις ερωτήσεις και τις .....τυχόν διαφορετικές απόψεις θα τις συζητήσουμε τα Χροστούγεννα."
Χτες, Πέμπτη και σήμερα Παρασκευή είχα μια μοναδική εμπειρία.
Ήταν στο Μαρμπουργκ μια από τις σημαντικότερες γυναίκες φιλοσόφους του καιρoύ μας: Agnes Heller. Τώρα πια 83 χρονών αλλά κοφτερή, καφτερή και αιχμηρή σαν τσίλι και συστηματική σαν τον Κάντ.
Χτες μια διάλεξη στην αίθουσα εκδηλώσεων του Πανεπιστημίου, επίσημη ας πούμε και σήμερα μια δύωρη συζήτηση σε κλειστό κύκλο στο Κάστρο του Μαρβουργάκου.
Σας σκέφτομαι συνέχεια και θάθελα να ζήσετε μαζί μου τέτοιες στιγμές ψυχικής πλήρωσης. Κατέβαινα τα σκαλιά του κάστρου σήμερα το μεσημέρι, ο ουρανός ήταν πανέμορφος. Ουρανός φωτεινός ηλιόλουστος και στο βάθος καταιγίδα. Άνεμος, ήλιος, φως, σύννεφα πυκνά, γεμάτα... Και η ζωντανή, ολοζώντανη φωνή της Agnes Heller.
Φοιτήτρια του Georgy Lukacs στη Βουδαπέστη. Στα 1955 υπερασπίζεται το διδακτορικό της με καθηγητή τον ίδιο και αρχίζει ως βοηθός του να διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Βουδαπέστης.
35 χρόνια αργότερα η Δωρίτσα σας στο αγαπημένο της Παρισάκι αναζητάει "τις αιτίες που μ' αφήσανε μισό" και αποφασίζει κατ' αρχήν να ασχοληθεί με το έργο του Λούκατς "σοσιαλισμός και δημοκρατία". Τι μας πήγε πίσω; τι μας άφησε μισούς; πρώτο βήμα, το άτομο, η προσωπική ευθύνη ... Γιατί και τι ξεχάσαμε;
Και το μεγάλο ξεκίνημα μιας έρευνας που θα κρατήσει ως τα 1998.
Ένα από τα έργα που σημαδεύουν την πρώτη φάση: Marxisme et démocratie
της Agnès Heller και Ferenc Feher - συντρόφου της και στη ζωή.
Λοιπόν φανταστείτε τη χαρά μου, όταν μαθαίνω ότι το τμήμα Φιλοσοφίας του Μαρμπουργκ την καλεί για διάλεξη και βράβευση.
Θα ήθελα κάπως να μοιραστώ μαζί σας αυτή τη χαρά, να σας πω ότι σήμερα δεν πείνασα καθόλου όλη μέρα, ότι είχα ένα γεμάτο, ηλεκτρισμένο μυαλό και μια πλημμυρισμένη ευφορία καρδιά, γιατί η ένταση της σκέψης με αναζωογόνησε, γιατί θα επιθυμούσα πολύ να συνεχίσω την συζήτηση μαζί σας, γιατί νομίζω ότι προσπαθούμε να εκπληρώσουμε αυτό το maxime και το φιλοσοφικό impératif, αυτό που διατύπωσε τόσο απλά ο Σωκράτης: προτιμώ να υφίσταμαι (να υποφέρω) την αδικία παρά να την προξενώ.
ή όπως είπε ο Κικεργκορντ: η υπαρξιακή επιλογή.
Αποφασίζω να είμαι ένας καλός άνθρωπος. Έχοντας την ελευθερία και την ισότητα ως οικουμενικούς γνώμονες.
Όλες τις ερωτήσεις και τις .....τυχόν διαφορετικές απόψεις θα τις συζητήσουμε τα Χροστούγεννα."
No comments:
Post a Comment