So far... so nena: October 2012

Tuesday, October 30, 2012

Thinking about.....

Jane Birkin

thinks i love and dont love....

Monday, October 29, 2012

The production was given unprecedented access to the Palace of Versailles.^[1] The movie takes the same sympathetic view of Marie Antoinette's life as was presented in Fraser's biography. Coppola has stated that the style for shooting was heavily influenced by the films of Stanley Kubrick, Terrence Malick, and Milos Forman, Coppola was also influenced by Lisztomania by Ken Russell.^{[citation needed]}
While the action happens in Versailles (including the Queen's Petit Trianon and the Hameau de la reine) and the Paris Opera (which was built after the death of the real Marie Antoinette), some scenes were also shot in Vaux-le-Vicomte, Château de Chantilly, Hôtel de Soubise and at the Belvedere in Vienna.
Milena Canonero and six assistant designers created the gowns, hats, suits and prop costume pieces. Ten rental houses were also employed, and the wardrobe unit had seven transport drivers. Shoes were made by Manolo Blahnik and Pompei, and hundreds of wigs and hair pieces were made by Rocchetti & Rocchetti. As revealed in the "Making of" documentary on the DVD, the look of Count von Fersen was influenced by 1980s rock star Adam Ant. Ladurée made the pastries for the film; its famous macarons are featured in a scene between Marie-Antoinette and Ambassador Mercy

The film's soundtrack contains New Wave and post-punk bands New Order, Gang of Four, The Cure, Siouxsie and the Banshees, Bow Wow Wow, Adam and the Ants, The Strokes, Dustin O’Halloran and The Radio Dept. Some scenes utilize period music by Jean-Philippe Rameau, Antonio Vivaldi and François Couperin. The soundtrack also includes songs by electronic musicians Squarepusher and Aphex Twin.

Friday, October 26, 2012

HAPPY WEEKEND

Wednesday, October 24, 2012

This dress

from a cup of jo

I do want it....

Tuesday, October 23, 2012

Aurora

i defently want to see this...

1st day

Monday, October 22, 2012

Μπαμπακάκια σαν σύννεφα

Προχτές ο ουρανός στο Marbourg. Από Δωρίτσα και Gunter.
love you always...

Sunday, October 21, 2012

Impressionism

Renoir - Luncheon of the Boating Party

"...Αυτοί οι λεγόμενοι καλλιτέχνες θεωρούν πως είναι επαναστάτες και ονομάζονται "Ιμπρεσσιονιστές".Παίρνουν ένα κομμάτι μουσαμά, μπογιές και πινέλο, τον πασαλείβουν στη τύχη με μερικές κηλίδες χρώμα και υπογράφουν τον δήθεν πίνακα..."

Πωλ Βερλαίν (Paul Verlaine,1944-1896).

Προς τα τέλη του 19ου αι.,το ιστορικοκοινωνικό πλαίσιο της Ευρώπης και ειδικότερα της Γαλλίας, χαρακτηρίστηκε από σημαντικές αλλαγές που επηρέασαν όλα τα επίπεδα της δημόσιας ζωής. Με τη βιομηχανική ανάπτυξη, το εμπόριο και τη ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας ο γαλλικός κόσμος αστικοποιήθηκε ενώ την ίδια εποχή στο Παρίσι τη συντριβή της Κομμούνας ακολουθούσε ένα χωρίς προηγούμενο σε σκληρότητα κύμα καταστολής. Την αστική αριστοκρατία διαδέχτηκε η αστική δημοκρατία αποτυπώνοντας νέες οπτικές για την καθημερινότητα και γενικά για τη ζωή.

Επιδίωξη των ιμπρεσσιονιστών ήταν να συλλάβουν τον πρισματικό χαρακτήρα του φωτός, μέσω της χρησιμοποίησης όλων των χρωμάτων του ηλιακού φάσματος και της οπτικής της ανάμιξης όταν τα παρατηρεί κανείς από απόσταση.Η σύνθεση που στους πίνακες τους είναι συχνά τόσο περιστασιακή και ανεπιτήδευτη όσο και σε μια φωτογραφία που έχει τραβηχτεί απροειδοποίητα .